سلام بچه ها

اومدم با 2 تا شعر دیگه . . .

خواهش میکنم نظر بدین . . .

قربان شما

وحید . . .

                               آدمای روزگار

یکی   از     ته     غروب    داره         چشمک   میزنه
یکی     اینجاست     که    دلش    هنوزم    تنگ منه

ته    چهار    راه    دلش    به   یه   بن بست  رسیده
توی      بهت      و     بی کسی     آرزوشو     ندیده

یکی  پیدا  میشه از دور    تو دلش   پر   از        غرور
نمیخواد   موندنی شه    توی   بقچه اش     یه عبور

یکی غمگین   و شکسته نشسته    گوشه ای سرد
قاب  چشماش   پره اشکه   تو سینه اش دنیای درد

یکی    پیداست   که نمیخواد    از خودش چیزی بگه
ولی     میخواد     با سکوتش     شعر  غمگینی بگه

یکی عاشق     شده باز      میترسه     اما  از سفر
خاطرات    بیکسی شو    جا    گذاشته  پشت  سر

یکی     زخم   خنجری   رو      دل  تنگش   نشسته
ولی     باز     به روی  عشق     در  قلبشو   نبسته

یکی   حرفاش  پره درده    یکی  درداش  همه  حرفه
میگه دنیاش رنگ شبهاست ولی شبهاش رنگ برفه

                          نذار

تو دنیای    پر از    وحشت     رفتن    یادگارم
نذار   یاد   تو رو    تو   خاطراتم       جا بذارم

منی که اسمتو  تو قلب شعرام  می نوشتم
نذار بی تو  تلف شه واژه ی  ما... سرنوشتم

نذار تنها بمونم  با تو   بی تو      بی نگاهت
بذار    بازم بمونم     مثل یک کوه تکیه گاهت

نذار      پر شه     سکوتم       از       غم تو
بذار    کم شه     حضور        از       رفتن تو

نیاز     من      حضور     لحظه ها      نیست
غم   دل      از  غروب      خنده ها     نیست

تمام     ترس        دل        مرگه       جنونه
از  داغ  عشق     دو چشمام     رنگه  خونه

نذار خالی بمونه توی شعرم   رنگ چشمات
نذار    پر شه     از     اشکام     یاد   حرفات
نذار     خط خورده      باشم    تو ی مشقت
نذار قسمت نشه با چشم من بارون اشکت