تمسک عامل سعادت

روایات رسیده از پیشوایان ما. امام را به منزله ی کعبه معرفی کرده است. مردم اند

که باید برای زیارت بیت الهی. رنج سفر بر خویش هموار کنند و با جان و دل به گرد

خانه ی حق- جل جلاله- طواف کنند. هیچ گاه برای زیارت کسی از جای خویش

حرکت نمی کند.

اگر خداوند تبارک و تعالی و پیشوایان معصوم ما به عنوان مثال از به شهادت رسیدن

حضرت سیدالشهدا علیه السلام یا غیبت امام زمان علیه السلام پیش از تولد آن

بزرگواران سخن گفته اند. در واقع از آنچه مردم خواهند کرد و به وقوع خواهد پیوست

خبر داده اند و این هرگز به معنای آن نیست که ما جبرباور شویم و تصور کنیم که

حتماْ باید چنین وقایعی اتفاق می افتاد.

شاید هم می خواسته اند با بیان این مطالب. مردم را از خواب غفلت بیدار گردانند

و پیش از رخ داد این حوادث. متوجه اشتباه خود و تبعات انتخاب های خویش کنند.

درست مثل پدر مهربانی که ضمن نصیحت فرزند خویش. او را از عواقب همنشینی

با دوستان منحرف یا انتخاب راه های انحرافی و مکاتب الحادی آگاه می سازد.

متاسفانه برخی می پندارند امام زمان علیه السلام بنا به تقدیر حتمی الهی از

دیدگان غایب شده است و تا هر زمانی که خداوند بخواهد. در پس پرده ی غیبت

خواهد ماند و ما باید به وظایف فردی خود عمل کنیم. آقا- هر وقت که خدا بخواهد

می آید و جهان را اصلاح می کند! برخی نیز می گویند: هنوز جهان آماده نیست

و معلوم هم نیست آن حضرت چه وقت خواهد آمد!؟

به این دو گروه باید گفت: اگر بنا بود ظهور با تقاضا و درخواست یک پارچه ی مردم

بی ارتباط باشد. پس چرا در روایات رسیده از حضرات معصومین علیهم السلام و

فرموده های امام زمان. این قدر به دعا برای فرج تاکید و سفارش شده است؟ مگر

نه این است که قرآن کریم به عنوان یک سنت الاهی تاکید فرموده است:

خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر نخواهد داد مگر آنکه خود چنین تغییری را در

درونشان انجام دهند.¹

تعجیل در فرج امام زمان صلوات

1- رعد (13): 11