اون روزا یادم میاد

روزای پاییز سرد

روزایی که آسمون

با من عشق بازی میکرد

اون روزا غمی نبود

که به خاطر بیارم

عشقی بود تو بیکسیم

رو شونه اش سر بذارم

اون روزا راهی نبود

بین دست من و ما

رو گونه اشکی نبود

سینه بی داغ صبا

اما یک غروب تلخ

بارون غصه رسید

غمه پر کینه بد

گله خوشرنگمو چید

پر کشید عشقه دلم

رو بال خاطره ها

حالا من موندم و غم 

میون فاصله ها

حالا پشت پنجره

 تو غروب دل میشینه

شاید از اون بالا ها

گلش اونو ببینه

باز بیاد روی زمین

به وحید سر بزنه

دوباره عاشقونه

براش گیتار بزنه

دوباره باشه با من

تا دوباره من بشم

اشکامو پاک کنه تا

از تنهایی ها کم بشم