سرچشمه علوم الهی

شخصی

سرچشمه علوم الهی (شنبه 87/5/5 ساعت 6:29 عصر)

عبداللَّه بن نافع بن ازرق یکی از سران فرقه خوارج بود که جزو سرسخترین دشمنان حضرت علی و خاندان وی علیهم‌السلام به شمار می‏رفت. وی ‏می‏گفت: اگر بدانم در زمین کسی هست که با من بر سر این نکته بحث کند که علی اهل نهروان را کشته و در این خصوص مرتکب ستمی نشده، هرآینه به سوی او می‏شتابم.

از او سئوال شد: اگر در میان فرزندان علی کسی باشد که این پرسش تو را پاسخ گوید چطور؟

عبداللَّه گفت: آیا مگر در میان فرزندان او دانشمندی وجود دارد؟

به وی گفته شد: این آغاز نادانی توست. آیا مگر این خاندان هیچگاه از وجود دانشمند تهی می‏ماند؟!

عبداللَّه گفت: دانشمند امروز آنان کیست؟

پاسخ گفتند: محمّد بن علی بن الحسین بن علی.

عبداللَّه به همراه تنی چند از بزرگان یاران خویش به سوی امام باقر علیه‌السلام روانه شد و به مدینه در آمد. امام نیز در پی فرزندان مهاجران و انصار فرستاد و آنان را جمع کرد. سپس خود به سوی مردم رفت، گویی پاره‏ای از ماه بود. آن‏حضرت به سخنرانی ایستاد. خدای را ستود و بر پیامبرش‏ صلی‌الله‌علیه‌وآله درود فرستاد و آنگاه فرمود:

«سپاس خدا را که ما را به نبوّت گرامی داشت و به‏دوستی خویش اختصاص داد. ای فرزندان مهاجران و انصار هر که فضیلتی از علی بن ابی‌طالب به یاد دارد، برخیزد و بگوید.»

مردم برخاستند و مناقب آن حضرت را بر شمردند. عبداللَّه گفت: من نیز این مناقب را از این مردم روایت می‏کنم، امّا من از کفر علی پس از تعیین حکمین در جنگ صفّین سخن می‏گویم.

صحبت تا آنجا ادامه یافت که به حدیث خیبر رسیدند. یعنی حدیثی که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله در جنگ خیبر خطاب به‏مسلمانان فرموده بود:

«هر آینه فردا پرچم را به دست مردی خواهم داد که ‏خدا و رسولش را دوست می‏دارد و خدا و رسولش هم او را دوست‏ می‏دارند. وی حمله‌کننده است نه گریزنده و باز نمی‏گردد مگر آنکه ‏خداوند فتح را بر دستان او جاری سازد.»

امام باقر علیه‌السلام به عبد الله بن نافع فرمود: در باره‏ی این حدیث چه می‏گویی؟

گفت:حدیث درستی است اما علی بعدها کافر شد و خوارج را به ناحق کشت!

امام فرمود: آیا خدا آنگاه که علی را دوست می‏داشت، می‏دانست که او «خوارج‏» را می‏کشد یا نمی‏دانست؟ اگر بگویی خدا نمی‏دانست کافر خواهی بود.

گفت: می‏دانست.

امام فرمود: خدا او را بدان جهت که فرمانبردار اوست، دوست می‏داشت ‏یا به جهت نافرمانی و گناه ؟

گفت: چون فرمانبردار خدا بود، خداوند او را دوست می‏داشت ( یعنی اگر در آینده نیز گناهکار می‏بود، خداوند می‏دانست و هرگز دوستدار او نمی‏بود، پس معلوم می‏شود کشتن خوارج طاعت‏خدا بوده است)

امام فرمود: برخیز که محکوم شدی و جوابی نداری.

عبد الله برخاست و این آیه را تلاوت کرد:

«حتی یتبین لکم الخیط الابیض من الخیط الاسود من الفجر»

- اشاره به آنکه حقیقت چون سپیده صبح آشکار شد - و گفت: ‏«خدا بهتر می‏داند رسالت‏خویش را در چه خاندانی قراردهد»

مدرسی، سیدمحمدتقی، کتاب هدایتگران راه نور ( زندگانی امام محمّدباقر علیه السلام)

نویسنده: علی

نظرات دیگران ( )

لیست کل یادداشت های این وبلاگ